Początki komunikacji autobusowej w Szczecinie i Policach sięgają początków XX wieku, kiedy to prywatny przedsiębiorca Berthold Pabst uruchomił prywatne połączenie z ulicy Arkońskiej do jeziora Głębokiego. Linia ta została zlikwidowana w 1906 roku.

Autobusy wracają ponownie na ulice miasta 7 grudnia 1928 roku, kiedy to uruchomiono pierwsze połączenie z Lotniska do Dąbia. Sukces pierwszej linii i duża frekwencja pasażerów sprawiły, że nowe linie zaczęły powstawać w szybkim tempie.

26 lipca 1929 roku uroczyście otwarto linię "P" Gocław - Police jako czwartą linię autobusową ówczesnego Szczecińskiego Towarzystwa Kolei Ulicznych (Stettiner Strassen Eisenbahn Gesellschaft). Wśród zaproszonych na uroczystość gości byli: dyrektor Szczecińskiego Towarzystwa Tramwajowego - Klitzing, burmistrz Szczecina - Pick, burmistrz Polic - Banner, burmistrz Golęcina - Gahren, radcy miejscy Szczecina i Polic oraz redaktor szczecińskiej gazety "Stettiner Abendpost" - Hulsenbeck.
Z końcowego przystanku tramwajowego nr 7 na Gocławiu pierwszy autobus odjeżdżał o godz. 7.30 i kursował z częstotliwością co 1,5 godziny. Końcowym przystankiem w Policach był Rynek. Długość trasy wynosiła 10,9 km, którą autobus pokonywał w ciągu 35 min, a bilet kosztował 80 fenigów ( na dzisiejszy przelicznik: 1,70 zł ). Pierwszy i ostatni kurs wykonywany był do zajezdni Golęcin.

Pierwsze autobusy były firmy Daimler-Benz. Zabierały one 40 pasażerów, miały 22 miejsca siedzące i 18 stojących. Pomalowane były na kolor jakim pomalowane były szczecińskie tramwaje, czyli jasnożółty. W latach 30. zakupiono dalsze autobusy tej firmy, tak, że pod koniec lat 30. Ich stan wzrósł łącznie do około 20 sztuk.

Kres przedwojennej komunikacji autobusowej przypada na 1944 rok, kiedy to autobusy zostały skierowane do obsługi przerwanych połączeń tramwajowych w Szczecinie.

Po zakończeniu wojny pierwsze autobusy powróciły na trasę z Gocławia do Polic już w połowie 1947 roku. Na trasę skierowany został odbudowany z demobilu jeden z trzech autobusów, jakim w początkowym okresie istnienia dysponowało nowo powstałe przedsiębiorstwo "Tramwaje i Autobusy Miasta Szczecina". Nowa linia została oznaczona literą "B" i miała długość 12 kilometrów. Autobus kursował od godziny 6 rano do 21 wieczorem co 1,5 godziny. Pod koniec roku zmieniono oznaczenie linii autobusowych z literowego na liczbowe, po którym linia "B" została oznaczona numerem "52".

W grudniu 1957 roku eksperymentalnie uruchomiono linię pośpieszną "70" z Placu Żołnierza Polskiego do Polic. Linia ta spotkała się ze sporym zainteresowaniem mieszkańców i istniała do połowy lat 60. Wraz z rozbudową nowych osiedli mieszkaniowych w tym samym okresie przedłużono z Rynku do Szkoły linię "52".

W latach 50. linię "52" obsługują głównie Sany H25 i H27. Od 1963 pojawiają się na niej także pierwsze Jelcze 272. Jeden z takich autobusów został w 2001 roku zrekonstruowany i jest zachowany jako historyczny z numerem 601. Autobusy Jelcz kursują głównie pojedynczo, lecz w godzinach szczytu były do nich dołączane przyczepy autobusowe P-01.

Początek lat 70. to budowa Zakładów Chemicznych i związana z tym potrzeba wprowadzenia nowych połączeń autobusowych dla pracowników. W 1971 roku uruchomione zostały dwie linie mające rozwiązać ten problem: "71" z Placu Hołdu Pruskiego do Jasienicy i "65" z pętli przed Zakładami Chemicznymi do Tanowa. Ta druga linia została w sierpniu 1973 roku połączona z kończącą dotychczas w Tanowie linią "53". Niewiele później zreorganizowano numerację linii podmiejskich, po której linie w Policach otrzymały numery "101" (dawna "71"), "102" (dawna "52") i "103" (dawna "53"). Pod koniec lat 70. uruchomione zostały nowe połączenia wewnątrz Polic: "102bis" z Rynku do Szkoły (przekształcona w latach 80. w linię "109") i linia "106" z Rynku do Zakładów Chemicznych II. Linia ta została zlikwidowana na początku lat 90. i powróciła później na trasie z Głębokiego do Rynku.

W 1980 roku ponownie odżyła koncepcja linii pośpiesznej. Reaktywowana linia otrzymała oznaczenie "P" i połączyła Plac Sprzymierzonych (Lenina) z Osiedlem Chemik. Linia ta została później przekształcona wraz z częściową zmianą trasy w linię "107".

W 1985 roku w Policach oddana do użytku została zajezdnia autobusowa o pojemności 130 miejsc, która znacznie usprawniła komunikację między Szczecinem i Policami jak i wewnętrzną komunikację w Policach. W bazie stacjonowały poczatkowo Jelcze Berliety PR-110U oraz Ikarusy 280.26. Z biegiem czasu Berliety PR-110U zostały zastąpione przez Jelcze M-11, które kursują do dziś.

1 lutego 1997 roku zajezdnia w Policach została wyodrębniona ze struktur MZK, a na jej bazie powołano do życia Szczecińsko - Polickie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne. Wraz z powstaniem spółki barwy zmieniły również autobusy. Stare kremowo - czerwone i nowe miejskie malowanie Szczecina zostało zastąpione zielono - żółtym malowaniem zakładowym. Przełom wieków charakteryzował się pojawieniem się na trasach w Policach pierwszych przegubowych i pojedynczych niskopodłogowych autobusów MAN 312, 222 i 223. Zastępują one wysłużone Ikarusy i Jelcze. W chwili obecnej autobusy SPPK kursują na 8 liniach dziennych i dwóch nocnych, oraz na liniach samorządowej oraz na linii samorządowej.